Jak wyglądał fort Winiary w 1922r ?

W dwudziestoleciu międzywojennym wojska kolejowe wciąż były jednymi z najmłodszych rodzajów jednostek armii. Ich zadaniem była budowa, odbudowa i eksploatacja linii kolejowych oraz mostów na terenach działań wojennych. W strukturach Wojska Polskiego oddziały te powstawały etapami, a głównymi ośrodkami ich formowania były Jabłonna koło Warszawy i Kraków.

15 grudnia 1919 roku w Jabłonnie powstała 1. Kadra Wojsk Kolejowych 26 stycznia 1920 roku przemianowana na Batalion Zapasowy 2. Pułku Wojsk Kolejowych. Zarówno kadrą, jak i batalionem do 13 września 1920 roku dowodził por. Władysław Ziemiański, jego następcą był por. Julian Przecławski, a 1 grudnia 1920 roku dowództwo jednostki objął płk Edmund Pedenkowski. Żołnierze wojsk kolejowych brali udział w walkach na wszystkich frontach wojny polsko-bolszewickiej i polsko-ukraińskiej: litewsko-białoruskim, wołyńskim, galicyjskim i na Ukrainie.

Uzupełniali też składy osobowe pociągów pancernych, m.in. Poznańczyka, który był wykorzystywany również w czasie powstania wielkopolskiego (np. w walkach o Ostrów Wielkopolski i Krotoszyn). W okresie przemian strukturalnych Wojska Polskiego w sierpniu 1921 roku z istniejących jednostek wyodrębniono trzy pułki wojsk kolejowych: 1. Pułk dowodzony przez ppłka Mikołaja Kolankowskiego rozmieszczono w Krakowie, 2. Pułk pod dowództwem płka Edmunda Pedenkowskiego skoszarowano w Jabłonnej, a 3. Pułk – w forcie Winiary w Poznaniu. Pierwszym dowódcą poznańskiej jednostki był ppłk Józef Szyman, kolejnym mjr inż. Kazimierz Stroka, zaś od 24 kwietnia 1922 roku aż do jej rozformowania w 1924 roku – płk Edmund Pedenkowski.

więcej na cyryl.pl