.jpg)
.jpg)
Sprowadzenie na początku XVIII wieków osadników z Bambergu do okolicznych wsi Poznania a w tym na tereny Jeżyc, sprowadza nową kulturę i organizację rolną. Następne dziesięciolecia stopniowo przeobrażają rolnicze tereny w nowy organizm miejski, przeobrażając także społeczeństwo opierające się rzemieślnikach, fabrykantach, zamieszkujących w coraz nowocześniejszych zabudowaniach wielopiętrowych. Wchłonięcie administracyjne Jeżyc na początku XX wieku w granice Poznania zwiększa rozwijanie się na terenie nowej dzielnicy nowoczesnej infrastruktury miejskiej, powiązanej komunikacyjnie z centrum Poznania. Jeżyce jawią się jako dzielnica o luksusowych walorach, posiadającej własne budynki użyteczności publiczne, w tym szpitale, fabryki, browary, warsztaty rzemieślnicze, wszelki zakres usług. Powiązania komunikacyjne ze ścisłym centrum, to połączenie liniami tramwajowymi, nowa siatka ulic, stworzenie nowych dróg wylotowych, stwarza coraz większe warunki do zwiększania się populacji Jeżyc. Jeżyce jako była wieś zachowała wyraźne centrum, skupione wokół Rynku Jeżyckiego, nadal spełniającego rolę swoistego punktu orientacyjnego. Dzisiejsze Jeżyce, to nieustający rozwój terytorialny i urbanistyczny, wpasowujący nową tkankę w zachowane przejawy naszej historii. O Jeżycach, genezie nazwy, osadnictwie, mieszkańcach i czasie przeszłym będę rozmawiał z zaproszonym gościem Panią Elżbietą M. Goździak, Visiting Professor at Adam Mickiewicz University and Research Professor at OsloMet.
Jeżyce od wsi do miasta
Dzisiejsze Jeżyce to była wieś, o wielu nazwach i obliczach. Wieś, usytuowana jak wiele innych wokół średniowiecznego Poznania, jest ściśle powiązana z gospodarką miasta, wpływająca na rozkwit gospodarki rolnej, tak ważnej dla wyżywienia rosnącej populacji, skupionej na lewym brzegu Warty. Jeżyce jako wieś na przestrzeni wieków przechodzi okresy prosperity rolniczej, posiada własne stawy rybne, młyn, kuźnie, ale też popada w ruinę i wyludnienie za sprawą toczonych wojen i najazdów.
