To już 7 lat bez Wisławy Szymborskiej

Rodzina Szymborskiej przed jej narodzinami mieszkała w Zakopanem, lecz w 1923 roku ojciec poetki przeniósł się do folwarku pod Poznaniem (dziś teren ten należy do Kórnika), gdzie miał zająć się uporządkowaniem spraw finansowych w posiadłości hrabiego Zamoyskiego. Właśnie tam, 2 lipca, na świat przyszła Szymborska, a ciekawostką jest fakt, iż Wisława to jej drugie imię (właściwie artystka nazywała się Maria). Kiedy miała ona sześć lat, rodzina przeprowadziła się do Krakowa, który do końca życia pisarki był dla niej wyjątkowym miejscem.

W czasie II wojny światowej kontynuowała naukę w podziemnej szkole, a w celu uniknięcia przymusowych robót na terenie III Rzeszy zatrudniła się na kolei. W tamtym czasie zaczęła pisać swoje pierwszej opowiadania i wiersze. Po wojnie studiowała polonistykę i socjologię, lecz nie ukończyła studiów ze względu na problemy finansowe.

Pierwsze lata twórczości wzbudziły kontrowersje ze względu na to, iż Szymborska należała do grupy pisarzy, którzy propagowali realizm socjalistyczny i wspierali wprowadzaną wtedy władzę. W latach 1945-1966 była członkinią Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, ale już w latach 70. sprzeciwiała się zmianom w konstytucji, które miały wprowadzić choćby „wieczny sojusz” z ZSRR. Po latach sama Szymborska twierdziła, że takie poglądy wynikały z młodości i nie najlepszej oceny panującej wtedy rzeczywistości. Dodała również, że kilka wierszy z tamtego okresu nie powinno przeważać szali w porównaniu ze wszystkimi późniejszymi.

Szymborska udzielała się w związkach i stowarzyszeniach pisarskich. Jej dorobek poetycki nie był szczególnie duży (opublikowano około 350 wierszy), ale krytyce i przede wszystkim czytelnicy bardzo cenili tę twórczość. Z czasem poetkę zaczęto doceniać również za granicą – obecnie jest ona jednym z najczęściej tłumaczonych na inne języki polskich pisarzy. W 1996 roku otrzymała zaś literacką Nagrodę Nobla za swoje dokonania.

Nagroda dała poetce duży rozgłos, z którego ona sama nie była szczególnie zadowolona. Szymborska nie lubiła udzielać wywiadów, a szczególnie mówić o sobie i swoich sprawach prywatnych. Jej zdaniem artyści powinni byli wypowiadać się wyłącznie poprzez swoje utwory. Poetka lubiła stosować w swoich wierszach humor oraz ironię, co podkreślało jej charakter i skłonność do żartowania.

W styczniu 2011 roku odebrała z rąk prezydenta Bronisława Komorowskiego Order Orła Białego. Pod koniec tego samego roku poddała się poważnej operacji. Zmarła w swoim domu w Krakowie w trakcie snu, 1 lutego 2012 roku. Zgodnie z jej wolą, pochowano ją na krakowskim Cmentarzu Rakoniewickim, w grobowcu rodzinnym. W świeckich uroczystościach pogrzebowych udział wzięło wiele osób, które przyszły pożegnać wybitną poetkę. Wśród obecnych znaleźli się między innymi Bronisław Komorowski czy premier Donald Tusk orazosoby ze świata kultury i przyjaciele Szymborskiej.

W 2013 roku w Kórniku odsłonięto “Ławeczkę Wisławy Szymborskiej”, która znajduje się na Promenadzie imienia poetki.