1017 lat temu rozpoczął się zjazd gnieźnieński

Zjazd odbył się między 7 a 15 marca 1000 roku, gdy Cesarz Otton III przybył z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha. Była to także okazja do spotkania z Bolesławem Chrobrym i omówienie wspólnych interesów politycznych oraz sojuszniczych.

Przywódcy spotkali się w Gnieźnie, gdzie Otton III przedstawił ówczesnemu władcy Polski swoje plany odbudowy Cesarstwa Rzymskiego. Bolesław Chrobry widział w tym szansę na swoją koronację oraz powiększenie terytorium państwa.

Podczas zjazdu, Cesarz Otton III wyraził poparcie dla koronacji księcia Bolesława Chrobrego i symbolicznie włożył mu na głowę diadem cesarski, a także podarował kopię włóczni św. Maurycego. W zamian, otrzymał część relikwii św. Wojciecha.

Zjazd gnieźnieński był ważny dla historii państwa polskiego przede wszystkim ze względu na powołanie Metropolii Gnieźnieńskiej, która podlegała wyłącznie papieżowi. Do nowopowstałej metropolii dołączono nowe biskupstwa, które jej podlegały – w Krakowie, w Kołobrzegu, we Wrocławiu oraz w Poznaniu.

Pozycja Bolesława Chrobrego, zarówno w pańtwie jak i poza granicami wzrosła po zjeździe. Zacieśniono także stosunki z Cesarstwem Niemieckim, co skutkowało m.in. zwolnieniem z trybutu na rzecz Cesarstwa oraz prawa, jakie otrzymał Chrobry do mianowania biskupów. Książę został koronowany na króla Polski w 1025 roku, tuż przed śmiercią.