Lotnisko Ławica ma już 100 lat!

I to co do dnia – bo dokładnie 26 sierpnia 1913 roku odbyło się oficjalne otwarcie przyszłej Ławicy. Z tej okazji cesarz Wilhelm II odebrał paradę V Korpusu Armii, na którą przybyło tysiące mieszkańców miasta.

Stacja Lotnicza Poznań, czyli pruskie lotnisko wojskowe w Ławicy pod Poznaniem, miała wzmocnić stacjonujący w mieście właśnie V Korpus Armii. Idea zakupu samolotu oraz wybudowania lotniska narodziła się w redakcji lokalnego dziennika Posener Tageblatt. Inicjatywę zbiórki pieniędzy na ten cel, popartą przez władze miasta i prowincji, realizował komitet prowincjonalny, a do sukcesu przedsięwzięcia z pewnością przyczyniło się duże zainteresowanie lokalnej społeczności nowymi zagadnieniami związanymi z lotnictwem.

Oficjalne otwarcie odbyło się 26 sierpnia 1913 roku w obecności cesarza Wilhelma II i z paradą V Korpusu Armii. jednak samo lotnisko nie robiło wówczas jakiegoś oszłamiającego wrażenia wyposażeniem czy budynkami. Stacja Lotnicza Poznań zajmował 300 hektarów zwykłego trawiastego terenu, gdzie mieściło się pole wzlotów, koszary, warsztaty oraz trzy hale, w których docelowo mogło stacjonować trzydzieści maszyn. Jednym z nich był samolot Poznań, ufundowany w ramach zbiórki zorganizowanej przez Posener Tageblatt.

Przed I wojną światową, a także w czasie jej trwania, na lotnisku funkcjonowała szkoła pilotów, obserwatorów i mechaników, poza tym naprawiano tu samoloty i składowano sprzęt lotniczy. Po wojnie, kiedy zabór pruski pozostał w obrębie Niemiec, lotnisko odegrało kluczową rolę w Powstaniu Wielkopolskim. 6 stycznia 1919 roku oddział liczący 350-400 powstańców, wspierany przez dwie armaty, zdobył lotnisko po dwudziestu minutach szturmu.
Polacy przejęli teren lotniska oraz cenny sprzęt – trzydzieści sprawnych samolotów bojowych i szkoleniowych, amunicję oraz części zapasowe. Po dwóch nieudanych niemieckich nalotach stacja lotnicza Poznań-Ławica, jako pierwsza powstańcza jednostka lotnicza, zaczęła odtąd odgrywać bardzo ważną rolę w rozwoju lotnictwa polskiego. I już wtedy myślano o rozwoju lotnictwa cywilnego, podejmując szereg działań zmierzających do utworzenia cywilnego portu lotniczego. Realizowanie regularne krajowe przewozy lotnicze uznawane są za początek polskiego transportu lotniczego.

Nie da się ukryć, że od tego czasu Ławica bardzo się zmieniła. Obecny port lotniczy jest niezwykle nowoczesnym, wygodnym i przestrzennym lotniskiem regionalnym, którego rozbudowa niedawno się zakończyła – a finał trwającego od roku 2011 procesu inwestycyjnego zbiegł się z setną rocznicą powstania portu…

W roku 2012 oddano do użytkowania nową, równoległą do pasa startowego drogę kołowania ze ścieżkami szybkiego zjazdu oraz nowe płaszczyzny postojowe samolotów. Na przełomie września i października zostanie oficjalnie otwarty rozbudowywany etapami terminal pasażerski. Będzie to główny element uroczystości jubileuszowych.

Dokładnie po 100 latach działalności, infrastruktura Ławicy jest w pełni rozwinięta. Osiągnięty poziom przepustowości zapewni Poznaniowi i Wielkopolsce odpowiednią dostępność komunikacyjną drogą powietrzną na następne ćwierć wieku.

Zdjęcie terminalu pasażerskiego po rozbudowie (fot. Aerofoto Kaczmarczyk)
Zdjęcia archiwalne ze zbiorów Andrzeja Zarzyckiego, autora książki „Na podniebnych szlakach” Port Lotniczy Poznań-Ławica 1913-2001. Tradycja i Współczesność. Poznań 2001

1.    Hale Stacji Lotniczej w Ławicy (wybudowane przez niemieckie władze wojskowe). Fot. „Posener Tageblatt” z dnia 28 sierpnia 1913 roku.
2.    Hala główna ufundowana ze środków zebranych w prowincji poznańskiej, rok 1913
3.    Samolot „Poznań” ufundowany dla Stacji Lotniczej w Ławicy ze środków zebranych przez redakcję „Posener Tageblatt”, rok 1913