.jpg)
.jpg)
Urodził się jako syn Przemysła I, księcia wielkopolskiego oraz księżniczki śląskiej, Elżbiety. Ponieważ jego ojciec zmarł przed jego narodzeniem, wychowywał się na dworze swego stryja, Bolesława Pobożnego.
Księstwo poznańskie, czyli własną dzielnicę, otrzymał w 1273 roku, a 1279 przejął także księstwo kaliskie, po śmierci Bolesława Pobożnego.
Pierwsze lata rządów spędził współpracując, a potem rywalizując z Henrykiem IV Prawym, angażując się w sprawy śląskie.
Przemysł II mocno współpracował z arcybiskupem gnieźnieńskim, Jakubem Świnką, dążąc do zjednoczenia księstw piastowskich.
W 1290 roku, na mocy testamentu Henryka IV Prawego, przejął księstwo krakowskie. Ze względu na brak poparcia u miejscowych, a także przy rosnącym zagrożeniu ze strony czeskiego władcy Wacława II, ustąpił z Małopolski na rzecz Przemyślidy, czyli dynastii Wacława II.
Trzy lata później, dzięki porozumieniu z książętami kujawskimi, podjął próby odzyskania Krakowa.
Rok później, po śmierci Mściwoja II, księcia gdańskiego, Przemysł II objął Pomorze Gdańskie, co wzmocniło jego pozycję i umożliwiło mu koronację na króla Polski.
Ceremonia koronacyjna odbyła się 26 czerwca 1295 roku w Gnieźnie, pod przewodnictwem arcybiskupa Jakuba Świnki.
Przemysł II nie cieszył się zbyt długo panowaniem – dziewięć miesięcy później, 8 lutego 1296 roku, został zamordowany w Rogoźnie, w czasie nieudanej próby porwania, która była efektem konspiracyjnych działań margrabiów brandenburskich z wielkopolskimi rodami Zarembów i Nałęczów.
Miejscem jego pochówku jest Katedra Poznańska.