137 lat temu Poznań uruchomił pierwszy tramwaj konny

Dziś trudno wyobrazić sobie Poznań bez tramwajów. To jeden z podstawowych środków transportu tysięcy poznaniaków dziennie. Wszystko zaczęło się 30 lipca 1880 roku, gdy zainaugurowano pierwsze przejazdy tramwaju konnego.

Pomysł był inicjatywą Otto Reymera i Otto Mascha – dwóch przedsiębiorców z Berlina. To oni zrealizowali pomysł budowy sieci tramwajowej w mieście. 30 lipca 1880 roku uzyskali potrzebną koncesję od miasta i zainaugurowali pierwsze przejazdy.

Regularna linia ruszyła dzień później. Przewoziła pasażerów na trasie Dworzec Główny – św. Marcin – Rycerska (obecnie: Ratajczaka), pl. Wilhelmowskim (obecnie: Pl. Wolności) – Stary Rynek.

Bardzo szybko podjęto decyzję o wydłużeniu trasy, prowadząc tramwaj przez ul. Butelską (obecnie: Woźna), Garbary, Chwaliszewo aż do Ostrowa Tumskiego.

Po krótkim czasie postanowiono również stworzyć rozwidlenie, odnogę torów, która biegła przez ul. Wiktorii (obecnie: Gwarna i Mielżyńskiego), pl. Królewski (obecnie: pl. Cyryla Ratajskiego), Fryderykowską (obecnie: 23 Lutego), al. Wilhelmowskie (obecnie: Al. Marcinkowskiego), Seekta (obecnie: ul. Solna), Wolnicą, Małymi Garbarami, Szewską, Szeroką (obecnie: Wielka) i Wielkie Garbary (obecnie: Garbary), gdzie była połączona z linią główną.

Choć zapotrzebowanie na tramwaj było duże, to berlińscy przedsiębiorcy popełnili dwa rażące błędy, które w krótkim czasie doprowadziły ich do granicy bankrutctwa. Po pierwsze, odnoga trasy okazała się bardzo nietrafiono, po drugie – tramwaje i trasa miały napisy jedynie w języku niemieckim. To wywołało bojkot tego środka komunikacji przez Polaków.

Przedsiębiorcy odsprzedali linię Poznańskiemu Towarzystwu Kolei Konnej, które rozpoczęło rozbudowę sieci. We wrześniu 1880 roku, wykupiono część terenów na Jeżycach, przy starym dworcu kolejowym, gdzie wybudowano zajezdnię przy ul. Gajowej. Działała ona do 2010 roku.

W 1896 roku w Poznaniu działały kolejne trasy: od Starego Rynku, przez ul. Wrocławską, pl. Piotr (obecnie: Plac Wiosny Ludów), Półwiejską do Bramy Wildeckiej (obecnie nie istnieje). Druga linia prowadziła od zajezdni na Gajowej, przez ul. Zwierzyniecką, Jadwigi (obecnie: Kraszewskiego), do Rynku Jeżyckiego. Rok później wydłużono ją o ul. Wielką Berlińską (obecnie: Dąbrowskiego) do fabryk chemicznych przy ul. Polnej.

Nowe trasy powstały przy użyciu cięższych szyn, co miało być przygotowaniem pod ruch tramwajów elektrycznych, który zastąpił tramwaje konne 6 marca 1898 roku.

autorka: A. Karczewska