Choć w ubiegłym roku odnotowano znaczący spadek ubóstwa relatywnego i skrajnego, to Wielkopolska wypadła w klasyfikacji słabo. Największy spadek zasięgu ubóstwa odnotowano szczególnie wśród rodzin wielodzietnych, mieszkańców wsi i miast poniżej 20 tysięcy mieszkańców, gospodarstwach domowych z głową gospodarstwa o niskim poziomie wykształcenia oraz w gospodarstwach domowych z osobami niepełnosprawnymi.
Nie poprawił się za to stan gospodarstw, w których nie ma dzieci, w których głowa gospodarstwa ma wykształcenie wyższe, a także wśród mieszkańców największych miast (liczba ludności powyżej 500 tysięcy mieszkańców). Takie czynniki prawdopodobnie miały największy wpływ na słaby wynik województwa wielkopolskiego, w którym mieszka wiele bezdzietnych osób z wyższym wykształceniem.
Według danych GUS, w Wielkopolsce w 2016 roku 7,5% osób żyło poniżej granicy ubóstwa skrajnego. Taki sam wynik uzyskało województwo świętokrzyskie, 7,8% województwo lubelskie, 8,8% Podkarpacie, a 9,0% województwo warmińsko-mazurskie.
Najniższą wartość wskaźnika ubóstwa skrajnego odnotowano w województwach: lubuskim, dolnośląskim, łódzkim, mazowieckim i śląskim, gdzie wyniosła ona ok. 2-3%.