Preferencje podatkowe w Poznaniu – dla kogo i gdzie?

Od początku nowego roku na terenie Poznania będą obowiązywały dwie stawki – podstawowa i preferencyjna – podatku od nieruchomości od budynków lub ich części, związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części, zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.Warunki, upoważniające do korzystania ze stawki preferencyjnej, ustalono w uchwale Rady Miasta Poznania z  8 listopada br.

Preferencyjna stawka podatku od nieruchomości stanowić będzie połowę wartości przyszłorocznej stawki podstawowej i wynosić będzie 11,33 zł od 1 m2. Będą mogli z niej skorzystać podatnicy, których nieruchomości są położone w rejonie ulic: Święty Marcin, Wrocławska, Stary Rynek (dokładny wykaz działek wymieniony został w załączniku do uchwały), a lokale te znajdują się w budynkach wybudowanych przed 1990 rokiem. Jednocześnie prowadzona w nich działaność gospodarcza wymieniona została w załączniku numer 2 do uchwały oraz nie będzie prowadzona z razem produkcją, sprzedażą, przygotowaniem i podawaniem napojów alkoholowych.

Z niższej stawki skorzystać więc mogą m.in. sprzedawcy książek, antyków, kwiatów, pieczywa, wyrobów artystycznych, zegarków, biżuterii, krawcy, introligatorzy, firmy dorabiające klucze oraz zegarmistrzowie.

Aby skorzystać z obniżonej stawki wszyscy, których nieruchomości spełniają powyższe warunki, muszą złożyć nowy druk (korektę) “Informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych, gruntach rolnych i lasach”. Muszą zgłosić na tym formularzu, jaka powierzchnia użytkowa budynku jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wymienionym w uchwale. W przypadku osób prawnych należy złożyć “Deklarację na podatek od nieruchomości na 2017 rok”, w której będą wykazane powierzchnie korzystające z obniżonej stawki.

Obniżona stawka – zwana “stawką preferencyjną” dla podatników prowadzących działalność gospodarczą – stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach wynikających z rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej. Pomocą de minimis jest różnica pomiędzy stawką podstawową, a stawką preferencyjną – czyli 11,33 zł za 1 m2.

Dlatego podatnik ubiegający się o taką pomoc jest zobowiązany do przedłożenia do 31 stycznia roku podatkowego, a w przypadku powstania obowiązku podatkowego po tej dacie – w terminie 14 dni, zaświadczeń i oświadczeń o otrzymanej pomocy de minimis. Są to informacje, których zakres i formę przekazywania określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis.

Do czasu otrzymania decyzji, ustalającej podatek przy zastosowaniu obniżonej, preferencyjnej stawki, podatnik jest obowiązany uiszczać opłatę w pierwotnie naliczonej wysokości.